Dwie czarne kocice

Jakiś czas temu robiąc porządek w komentarzach (a to wszystko za sprawą tych „animowanych”, do których tracę cierpliwość), mój wzrok przyciągnęła okrąglutka liczba 4000… i tak patrzę, że ostatni komentarz zostawiła GochaMi

Tak pomyślałam, że chyba nie przez przypadek spam zaciągnął mnie w tamte rejony akurat na TAKĄ liczbę i akurat na osobę kochającą psy i koty, więc nie chciałam tego tak zostawić i wysłałam nieśmiało maila, czy ma ochotę na upominek ode mnie z tej okazji. Nie pytałam publicznie, bo mam świadomość, że nie każdy lubi tego typu zabawy, więc nie chciałam stawiać nikogo w niezręcznej sytuacji 🙂

Jako osoba kochająca koty i wysyłająca upominek do osoby równie koty lubiącej, a do tego psy nawet bardziej, postanowiłam jej uszyć kosmetyczkę z moją Żorżet, a na dodatek osłonkę na oczy z psimi łapkami, żeby żadne zwierzę nie poczuło się pominięte 😉

 

 Sama kosmetyczka jest dosyć spora, więc pomieści wiele damskich gadżetów, a nawet może służyć jako pokrowiec na 9 calowy tablet bądź czytnik. Mam nadzieję, że będzie służyć.

 Osłonka na oczy, żeby Gosia mogła czasami zatopić się w fotelu z filiżanką gorącej kawy… ulubioną muzyką w tle, a pies patrząc na nią, niech wie, że przyłożył łapę do jej odpoczynku 😉

Wewnątrz, a jakże… groszki 🙂
Kolor realny jest pomiędzy jednym a drugim, ale dość soczysty żeby przywoływać wiosnę 😉

Druga kocica była bezdomna jak ja i kręciła się od jakiegoś czasu w pobliżu. Najpierw myślałam, że to czyjś kotek taki ładny, ale mijał czas, a kocię chudło, marniało i jakby było cały czas w pobliżu.

Pewnego wieczoru siedząc w szafie usłyszałam przeraźliwe miauczenie w mieszkaniu… słyszałam, że małżonek wszedł, więc pytam go, czy nagrał sobie kota, żebym leciała prędzej do drzwi 😉
Dziwne… on nic nie odpowiadał, a miauczenie coraz bardziej donośne i częstotliwość miauków wzrastała…
Spojrzałam na drzwi, a tam malutki, czarny, wychudzony kotek ^^

Mąż wtedy krzyknął „no daj mu jeść, bo strasznie głodny”
Wyjęłam z lodówki parówkę, którą biedactwo zaczęło łykać w całości tak śmiesznie „marudząc” na głos 🙂
Nawet nie gryzł tych kawałków, które mu odrywałam… po prostu wchłaniał. Parówka się skończyła.. to samo było z kiełbasą. Burczało mu w brzuszku niemiłosiernie, dosłownie było to słychać. 🙂

Przyszła do mnie w pierwszy dzień wiosny, ale nic nie pisałam, bo jeszcze nie wiedziałam, czy zostanie, czy czasami ktoś się po nią nie upomni. Na razie jest… taka czarna wiosenka i nikt się nie upomina.
Zachowuje się tak, jakby od zawsze z nami była. Co najważniejsze ŚPI NA KOLANACH 😀

Od razu wiedziała (bo to na 90% kotka) do czego służy żwirek, nie pogniewała się również, że kuwetę i miski dostała po Żorżet. Wygląda jakby ktoś ją odchował i wyrzucił… bo jest taka domowa, nie ma w niej nic z dzikości.

Czarna jak noc, ale uchwycić ją w kadrze, to skaranie… unika obiektywu jak Pańcia 😉 Dopiero skrobiąc jedną ręką, a robiąc zdjęcia drugą, udało mi się ją dla Was częściowo uchwycić, ale przez to wzrok ma „polujący”… bo tak to jedynie plecy 😉